| Tuwimowska lokomotywa
wjechała w piątkowy wieczór na scenę Białostockiego Teatru Lalek z radosnym gwizdem.
W doczepionych do niej wagonach można było znaleźć wszystko, co najlepsze - piosenki,
dużo humoru, wspaniałych aktorów i orkiestrę, dobrze znanych bohaterów: Państwa
Słowików, stolarza Wiśniewskiego, kaczuszki i innych. Tak
wyglądała premiera najnowszego spektaklu BTL-u - "Krótkiego kursu poezji
dziecięcej", w reżyserii Wojciecha Szelachowskiego. Najnowszy kurs BTL-u można
oglądać na wiele sposobów. Oto kilka propozycji, niewyczerpujących wszakże wszystkich
odniesień i możliwości. |
Najpierw spójrzmy na "Krótki kurs poezji
dziecięcej" jak na spotkanie z bardzo dobrymi i pewnie dawno niewidzianymi
znajomymi. Któż z nas w dorosłym wieku wraca jeszcze do dziecięcych wierszyków?
Tymczasem autorzy spektaklu pokazują, że warto, a nawet trzeba czasem odkurzyć sobie w
pamięci strofy "Lokomotywy", czy "Ptasiego radia". Po co? Dla
zwykłej przyjemności, by na chwilę powrócić w krainę dziecięcych marzeń,
odświeżyć poszarzałą rzeczywistość odrobiną humoru, absurdu. Dla młodszej
publiczności będzie to być może pierwsze spotkanie ze światem tuwimowskiej poezji,
czy też poezji w ogóle. |
I bardzo dobrze, że przewodnikiem
po tej krainie będą właśnie zdziwaczały nauczyciel - Piotr Damulewicz, jego oporny
uczeń - Rysio Doliński i towarzyszący im chór aktorów BTL-u. Atrakcyjność tego
swoistego wtajemniczenia zwiększa niewątpliwie muzyka, w którą Krzysztof Dzierma
ubrał strofy wierszy Tuwima. Dodatkową przyjemność sprawia fakt, że jest ona grana na
żywo, że orkiestra stanowi integralny element inscenizacji. To wszystko sprawia, że
szkolna klasa, starszym przypominająca sale z lat 50-tych, w wyobraźni dziecka będzie
tajemniczą krainą, w której wszystko jest możliwe. Można także oglądać ten
spektakl podążając śladem licznych cytatów, smakując aluzje, odwołania odniesienia
- do innych kursów, do znanych dzieł muzycznych. Kolejna możliwość, ta spojrzenie
poprzez ten spektakl na samego Tuwima. "Krótki kurs poezji dziecięcej" jest
swoistym hołdem złożonym wybitnemu poecie w 50-tą rocznicę śmierci. Składa się na
niego nie tylko dobrze przygotowana inscenizacja. Tuwim obecny jest w samej strukturze
spektaklu, łączącej liryzm z rubasznością, głośny śmiech z zadumą, absurd z
prostotą. Chociaż tytuł spektaklu kieruje ten kurs do widowni dziecięcej, to z
powodzeniem mogą się na niego wybrać także dorośli. Chociażby tylko z tego względu,
że przecież w każdym z nas, gdzieś na dnie, pozostało coś z dziecka. |
