Martyna Dworakowska - "Jawajki i bajki"

Martyna Dworakowska
JAWAJKI I BAJKI | Wystawa projektów scenograficznych

Absolwentka scenografii Akademii Sztuk Performatywnych w Pradze (Czechy), Katedry Teatru Lalkowego i Alternatywnego. Absolwentka studiów doktoranckich na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii w Warszawie. Wykładowca na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Filii w Białymstoku.

Autorka licznych scenografii do spektakli teatralnych w Polsce i za granicą. Współpracowała między innymi z Teatrem Baj w Warszawie, Miejskim Teatrem Miniatura w Gdańsku, Teatrem Pinokio w Łodzi, Teatrem Lalek Arlekin w Łodzi, Teatrem Groteska w Krakowie, Teatrem Dramatycznym w Białymstoku, z Białostockim Teatrem Lalek, ze Śląskim Teatrem Lalki i Aktora „Ateneum” w Katowicach, Teatrem HaDivadlo w Brnie, Studiem Ypsilon w Pradze, z teatrem Divadlo Petra Bezruce w Ostrawie i wielu innych.

Twórczyni scenografii, lalek i kostiumów teatralnych oraz aranżacji przestrzeni.

Wernisaż 18.12.2025
Galeria BTL | Białystok, ul. Kalinowskiego 1

fot. Bogumił Gudalewski

Martyna Dworakowska w BTL: Jawajki i bajki

„Jawajki i bajki” to tytuł wystawy jaką dr Martyna Dworakowska pokazuje w foyer Białostockiego Teatru Lalek. Ekspozycja skupia się wyłącznie na jej rysunkach i projektach lalek, w tym tych z przedstawień takich jak „Opowieść wigilijna” i „Serenada” Sławomira Mrożka.

Podkreśla, że wystawa jest okazją do pokazania twórczego procesu, który zwykle pozostaje niewidoczny za kulisami teatru. Martyna Dowrakowska omawia również, że jej proces twórczy zawsze zaczyna się od słowa pisanego, czyli scenariusza, a następnie od rozmowy z reżyserem. Scenografka preferuje tradycyjne metody pracy przy projektowaniu, używając kartki i ołówka, zamiast nowych mediów, a nowe wyzwanie polegało na zaprojektowaniu scenografii, która ma zaistnieć, jednocześnie nie istniejąc

Doktor Martyna Dworakowska, definiuje swój tradycyjny proces projektowania jako pracę analogową i zakorzenioną w słowie pisanym.

Kluczowe etapy i cechy procesu:
1. Punkt wyjścia: Proces rozpoczyna się od słowa pisanego, czyli przeczytania scenariusza. Słowo to jest zawsze dla niej największą inspiracją.
2. Kierunek wizji: Następnie dochodzi do rozmowy z reżyserem, podczas której porównywane są wizje, oczekiwana jest jego koncepcja i konwencja, a także określane są zadania dla scenografki. To, co powie reżyser, jest traktowane jako poszerzenie pierwotnej inspiracji.
3. Metoda pracy: Artystka określa swój sposób pracy jako tradycyjny i analogowy. Podkreśla, że zawsze jest rysunek. Myśl przychodzi jej szybciej, gdy ma pod ręką kartkę.
4. Technologia: W ramach tego tradycyjnego podejścia nie sięga po nowe media. Czasami reżyserzy stawiają przed nią zadania wymagające całkowitego wyeliminowania mediów cyfrowych lub projekcji.
5. Kontekst: Ten proces twórczy odbywa się zazwyczaj w domu i jest to etap, który normalnie nie jest widoczny w teatrze, pozostając w kulisach, zanim projekty trafią do reżysera, pracowni i aktorów.
Mimo że wystawa skupia się głównie na projektach lalek (zwłaszcza lalek jawajek), proces ten dotyczy jej ogólnego podejścia do projektowania.
Radio Akadera, 19.12.2025

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

Korzystając z serwisu internetowego Białostockiego Teatru Lalek akceptują Państwo zasady Polityki prywatności, wyrażają zgodę na zbieranie danych niezbędnych do administrowania stroną i prowadzenia statystyk oraz wyrażają zgodę na używanie plików cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów na stronie.

Do góry btl kształt