MURDAS. BAJKA

Brawo dla twórców - nie zagubili satyrycznego klimatu opowiastki Lema, gdzie jest „i smieszno i straszno” zarazem. Mnóstwo tu absurdalnego humoru, pastiszu, parodystycznych scenek. Świetni Dagmara Sowa (Błazen) i Paweł Chomczyk (Murdas) dwoją się i troją w pokazywaniu rosnącej obsesji króla - śpiewają, tańczą, dają prawdziwy koncert min, odgrywają lemowskie frazy. Do towarzystwa aktorzy mają jeszcze Mędrca - narratora i akompaniatora w jednym (Robert Jurčo - strzał w dziesiątkę!). Gra na akordeonie, świetnie ilustrując poszczególne scenki, robi miny koncertowo, dopowiada, kpi w żywe oczy z bohaterów. W spektaklu plotą się rozmaite gatunki sceniczne. Ma klimat burleski, kabaretu spod znaku czarnego humoru. Po widowni co i rusz przelatuje chichot, ale uwaga – chichot może uwięznąć nam w gardle. Tak monstrualna obsesja i wizja państwa, gdzie rozsądek i wiedza przegrywają z głupotą i siłą - może się zrodzić chyba tylko w głowie polityka. 

Wspaniała scenografia Pavla Hubička potęguje wrażenie paranoicznego snu, komnata, której ściany zrobione są z przezroczystej folii, w rogach czerwone drabiny, do których pod koniec przywiąże się liny, zwisających nad sceną fantomów np. z nogą przechodząca przez klatkę piersiową, czy dłonią w miejscu krocza. "Druciki - truciki", kable, metalowe skrzynki, klucze w kopertach, wreszcie wanna na podeście - tron, łoże, trumna zarazem, wszystko, łącznie z kostiumami - czarno-czerwone. Cała scenografia żyje, animowana przez Błazna (Dagmara Sowa) np. szafa, myśli.

Dlatego ma się wrażenie bycia w środku tętniącego organizmu. Pomaga w tym światło, zmienne, jak nastroje Murdasa. I muzyka Roberta Jurčo pochodzącego ze Słowacji, która jest grana na żywo(akordeon), zresztą przez niego samego. Muzyk jest też narratorem, którego słowa, jak echo powtarzają bohaterowie. Takie rozwiązanie, jeszcze przy dosłownym pokazaniu tego, co się mówi, bawi i rozśmiesza, daje wrażenie komiksowości, animowanej bajki. Bardzo smaczne sceny, wpadania myśli, czy roztrząsania przez Murdasa spraw rodzinnych, albo przy stwierdzeniu, że króla "coś tknęło" - gdzie bynajmniej nie chodziło o okładanie go pięściami (przez Błazna), plus scena z "odkurzycielami" w układzie krwionośnym. Stykamy się z absurdem, z zaburzeniem widzenia przyczyny i skutku działania (...) 

Z trzech konkursowych przedstawień pierwszego dnia Festiwalu ogromne wrażenie wywarł spektakl Kompanii Doomsday i Białostockiego Teatru Lalek „Murdas. Bajka” według groteski Stanisława Lema „Bajka o królu Murdasie”.

Reżyser i scenarzysta Paweł Aigner skupił się na analizie obłędu tyrana Murdasa. To niesamowite wydarzenie artystyczne, bowiem łączy odkrycie rewelacyjnego i jakże aktualnego tekstu Stanisława Lema z lat 50. ze znakomitą realizacją sceniczną. Przedstawienie oparte jest na grze aktorów w żywym planie.

2008 r. XXI Międzynarodowy Festiwal Teatralny "Walizka" w Łomży

• nagroda za kreację aktorską przyznana Pawłowi Chomczykowi za rolę Murdasa  

2009 r. IV Międzynarodowy Festiwal Sztuk Współczesnych dla Dzieci i Młodzieży KON-TEKSTY 2009 w Poznaniu

• Grand Prix - nagroda prezydenta miasta Poznania dla Pawła Chomczyka za rolę Króla Murdasa
• nagroda aktorska dla Pawła Chomczyka za rolę Króla Murdasa
• nagroda aktorska dla Dagmary Sowy za rolę Błazna
• nagroda dla Roberta Jurčo za muzykę